Angst onder ogen zien

Saia stond aan de rand van het meer. Ze keek onzeker in het water. Ook haar spiegelbeeld zag er wat onzeker uit. Verder was het meer stil. Geen wind, en zelfs het wateroppervlak lag er onbewogen bij. Saia zuchtte even. ''Oke diep ademhalen en gewoon springen'' mompelde ze tegen zichzelf om zichzelf moed in te praten.

"boe..."zei Ikuto die achter Saia stond. Hij keek haar aan "wat dacht je te doen?". Hij keek naar het wateroppervlak " waarom springen? Wil je verdrinken ofzo?"

Saia schrok toen ze iemand achter zich hoorde. Ze keek om naar de jongen achter haar. ''Om heel eerlijk te zijn, kan ik niet zwemmen. Dus dat is wat ik dacht te doen'' zei ze. Ze keek opnieuw in het water. ''Maar ik had niet gedacht aan het feit dat ik inderdaad kon verdrinken'' mompelde ze beschamend.

"ah kom, wil je leren zwemmen?"zei ikuto die naar Saia keek. Hij glimlachtte even en keek haar aan. "wie ben je?"

''Mijn naam is Saia'' zei ze tegen Ikuto. ''Ga jij het me leren?'' vroeg ze met een beetje ongeloofwaardigheid in haar stem. Meestal moesten andere niets van haar hebben. ''Eigenlijk is de vraag kan jij het me leren?'' vroeg ze daarna.

"ik kan het je leren, maar ik ben een half kat, ik ben niet echt geliefd met het water"zei Ikuto die naar Saia keek "ik ben Ikuto". Hij wreef even in zijn haar.

''Hmm daar kan ik in meekomen. Ik besta zo`n 50 procent uit puur vuur dus ik ben er ook niet zo geliefd mee'' zei Saia. ''Aangenaam Ikuto'' vervolgde ze met een glimlach. Dat hij half kat was hoefde geen groot probleem te zijn. Hij hoefde immers niet in het water. Zolang hij haar maar wel kon vertellen wat ze moest doen.

Ikuto glimlachtte "kom ik help je wel. Gewoon met je armen en benen cirkelbewegingen maken en zorgen dat je boven water blijft". Hij zette zich op de grond en hij keek naar Saia "ik grijp wel in als je niet boven kunt blijven"

Saia knikte even. Ze knoopte haar tuniek los zodat ze enkel nog een mouwloos topje en een broek aanhad. Ze trok ook haar larzen uit en legde ze aan de kant. Ze ging bij de kant van het meer zitten en liet zich in het water glijden. Er ging een rilling over haar rug toen het koude water in aanraking kwam met haar warme huid. Na heel even was ze wat gewend aan het water en liet de kant los. Ze probeerde mislukte cirkelbewegingen te maken maar ging kopje onder. Ze hield haar adem in en probeerde tevergeefs weer naar boven te trapelen.

Ikuto sprong erin en hielp Saia boven water "geen nood, kom probeer mooie lange en trage cirkelbewegingen te maken.". Hij bleef erg rustig en keek Saia aan.

Zodra Saia weer boven was haalde ze eerst heel diep adem. Ze trilde een beetje na. Als Ikuto haar niet opgevist had dan was ze verdroken. Maar ze zou niet opgeven. Saia luisterde naar Ikuto`s woorden en probeerde te doen wat hij zei. De cirkelbewegingen waren nog steeds wat stroef en het zag er debiel uit maar ze bleef in elk geval boven water.

"nu iets eleganter"zei Ikuto met een glimlach "mar het lukt je wel". Hij krabbelde aan een steen uit het water en hij zuchtte eens. Hij schudde zich uit.

''Ik ben allang blij dat ik bovenwater blijf'' zei Saia glimlachend. Naarmate ze steeds meer zwom ging het ook steeds makkelijker. Ze maakte nu met gemak de cirkelvormige bewegingen. Ze zwom naar de kant toe en zette zich af op de kant om zichzelf zo uit het water te krijgen. Ze greep haar bruine lokken bijeen en kneep het water eruit.

"ziezo... Je kan zwemmen"zei Ikuto met een glimlach. Hij schudde zijn doorweekte haren nog eens uit en hij keek Saia aan.

''Hoe kan ik je bedanken?'' vroeg Saia. Desnoods wou ze er voor betalen. Hij had haar immers sneller leren zwemmen dan de meeste andere mensen zouden doen. Ondertussen pakte ze haar tuniek weer en knoopte hem weer vast.

"Dat hoeft niet hoor"zei Ikuto en hij stond recht. Zijn haren waren haast droog. Hij keek Saia aan, hoe moest zij hem bedanken? Daar had hij zelf niet aan gedacht.

''Weet je het zeker? Desnoods betaal ik je ervoor'' zei Saia. Ze trok haar larzen weer aan en ging overeind staan. Haar haren druipte nog een beetje na van het water maar waren merendeels opgedroogd. Ze pakte haar fluit die verderop lag en klemde hem tussen de band om haar middel waar haar tuniek mee vast zat.

"bespeel jij fluit?"vroeg Ikuto die zijn vioolkist van een steen nam. Hij keek Saia verrast aan. Hij glimlachtte eens heel even.

Saia keek op naar Ikuto. ''Ja al een paar jaar'' zei ze. Ze pakte de fluit weer en zette hem aan haar lippen. Het moment daarna werd de lucht rondom het hele meer gevuld met de prachtigste klanken van Saia`s fluit.

https://www.youtube.com/watch?v=Ed3rUaJIrfc

"mooi ik bespeel viool"zei Ikuto. Hij nam zijn viool uit de doos en zette zijn kin op de steun. Hij nam ook zijn strijkstok en hij begon te spelen( https://www.youtube.com/watch?v=DOEQt6MVpkU)

''Jij speelt ook prachtig'' zei Saia toen ze naar Ikuto geluisterd had.
Ze was nog nooit iemand tegen gekomen die zoveel passie had voor de viool als zij met de fluit had.
Ze draaide de fluit wat rond tussen haar vingers.

"dankjewel"zei Ikuto en hij stopte zijn viool weer weg. Hij legde de kist op zijn rug en hij glimlachtte "ik ga maar weer eens. Ik zie je nog wel". Hij liep langzaamaan weg.

Saia knikte even. Ze keek Ikuto na.
Ze borg haar fluit weer op en verdween toen zelf tussen de bomen.