Schuilen.

" laat ik hem afmaken"zei Utau en ze liep droog op de man af. Ze raakte hem met een vinger aan en de man verging tot as. Ze draaide zich om en ze zag enkele mensen haar verbaast aankijken. Ze liep weer naar Denail "kom ga maar weer zitten". ze ging weer zitten en keek naar Denail "ik was 5 jaar toen ik en Ikuto, mijn broer, werden achtergelaten door onze ouders. Toe we beiden oud genoeg werden, gingen we onze eigen weg, ik kreeg mijn andere kant te zien en maakte er best misbruik van. Ik moordde heel de stad uit waar ik toen leefde. Sindsdien vrezen de meesten me omdat ik mensen, zoals je zag daarnet, gemoedwillig, tot stof kan laten vergaan. Ik doe het alleen als ik het echt wil."

Toen Nikki hem vastgreep bleef Denail`s zwaard in de lucht hangen. Zijn ogen werden langzaam weer amberkleurig en hij kreeg zijn normale gedaante weer. Hij zwaard in zijn handen ging in rook op. Denail bleef staan zonder iets te zeggen. Vele mensen om hen heen keken vol ongeloof naar hen. De man die nu zonder arm zat kronkelde over de grond en schreeuwde het uit van de pijn. Denail zag Utau hem tot stof laten vergaan. Hij luisterde naar haar woorden maar sprak niet.

(Ben eten)

Nikki zag het en liet hem los. Ze keek nar het hoopje stof en zweeg. Ze keek naar Denail. "Gaat het weer?" vroeg ze rustig aan hem. Ze was blij dat ze hem kon tegenhouden, dat had ze hem belooft.

Utau keek droog naar beiden "ga zitten". Ze glimlachtte vaagjes en ze keek naar het hoopje as. Ze knipte met haar vingers en het as gleed door de vloer, alsof het er nooit was geweest.

Denail keek Utau aan. Hoe kon zij nu weer gewoon gaan zitten. Ze hadden net samen iemand vermoord. En voorzover zijn ervaringen gingen was dat iets slechts waar je voor opgepakt kon worden. Want ookal had Utau de man niet tot as laten vergaan dan was hij wel gestorven aan het feit dat dat zijn hele arm eraf was en hij dus was doodgebloed. ''Ik moet hier weg'' mompelde Denail. Er waren hier nu gewoon teveel mensen. Hij keek nog even naar Utau en rende erna vandoor. Hij beukte sommige mensen zelfs uit de weg.

Nikki schrok en zcuhtte. Ze kon hem nu niet echt alleen laten. Hij moest misschien praten. Ze klakte met haar tong en Tork volgcde hem. Zo liep ze mee.