Uitrusten.

Denail was doorgerend en uiteindelijk een steegje in geschoten. Daar leunde hij tegen de muur en hijgde uit. Het begon gewoon weer opnieuw. Straks kon hij hier ook niet meer blijven. Gelukkig had Nikki hem tegen kunnen houden voor het echt erg werd.

Een torenvalk kwam aanvliegen en landde. Hij liep naar Denail en vloog omhoog. Hij landde op zijn schouder en keek hem aan met een schuin kopje. Nikki liep rond en bleef eve staan. Ze wachtte maar tot Tork kwam. Ze wist neit waar de twee waren.

(Ben weg, k ga een film kijken)

Denail keek even om naar Tork. Als hij hier was moest Nikki niet ver uit de buurt zijn. Hij keek naar beide kanten van de steeg maar kon haar niet ontdekken. Hij streelde Tork even en ging weer rechtop staan.

Tork beet zacht in zijn vinger en vloog omhoog. Hij vloog snel naar Nikki en wees haar de weg. Hij landde weer op de schouder van Denail. Nikki liep erheen. "Gaat het weer?" vroeg ze rustig.

(doeii)

''Nee'' zei Denail. ''Nikki, ik heb een man vermoord, alweer'' zei hij en keek haar aan. ''Dit wordt weer precies hetzelfde als in mijn oude dorp'' mompelde hij en staarde naar de grond. Hij zou weer moeten verhuizen. Hij zou altijd opnieuw moeten vluchten. Zo zou het nou eenmaal zijn en blijven.

Nikki keek hem aan. "Het is jou schuld niet, ik heb het toch ook? Ik verhuis niet hoor" zei ze zacht. "Je meot blijven" zei ze stil. ze wilde niet dat hij wegging...

''Nee Nikki dat is het wel.En voor zover ik weet heb jij nog niemand gedood sinds je hier bent of wel?'' vroeg hij. ''Het punt is dat ik niet kan blijven in een stad waar ik uiteindelijk door iedereen gezocht gaat worden'' vertelde hij.

Nikki zweeg en wendde haar blik af. Hij wist nog niet wat er in de grot gebeurt was maar ze had iemand vermoord. Ze zweeg. "Je moet blivjen" zei ze zacht. Op de vraag of ze iemand doodde zei ze niets maar je zag dat ze wel een antwoord wist

Denail draaide Nikki hoofd weer naar hem toe. ''Al zou ik willen bij die moord waren ongeveer 50 getuigen. Als ik niet vlucht dan ga ik waarschijnlijk de gevangenis in voor een flink aantal jaren'' zei hij tegen haar. Ironisch, toen hij hier kwam wonen had hij zichzelf nog wel voorgenomen niemand kwaad te doen.

Nikki keek hem aan. "Je kan hier wel blijven" zei ze stil. "Je kan alleen enit naar de openbare plaatsen" zei ze zacht. Ze zuchtte en keek hem nog steeds aan. Ze dacht weer aan de moord en keek meteen naar de grond.

''Wauw wat een leven wordt dat dan'' zei Denail ietwat sarcastisch. Het maakte niet uit. Misschien kon Utau helpen. Zij kon mensen tot as laten vergaan dus wieweet ook wel geheugens wissen.

Nikki zweeg weer en zuchtte. "Als je verhuist ga ik mee" zei ze zacht. Ze schrok en hield meteen haar mond. Het flapte er gewoon uit. Ze wendde ahar blik af en wist nu niet meer wat zeggen.

''Waarom?'' vroeg Denail en keek Nikki verbaasd aan. Waarom zou ze mee willen. Om haar hele leven te moeten vluchten? Nee dat zou hij haar niet aan doen. Dat kon hij niet. Al moest hij eerlijk bekennen dat hij het wel graag wou.

Nikki zweeg. "Ik heb iemand onthoofd en Shana heeft ook wat mensen gedood" zei ze stil. Ze wendde haar blik weer af. "En ik....ik..." zei ze stil. Ze slikte en werd rood, ze wendde snel ahar blik af.

Daar wist Denail eerst niets van. Toen ze haar blik af wende dacht hij wel te weten wat ze verder wou zeggen. En als hij het fout had nouja dat zag hij daarna dan wel weer. Hij draaide Nikki`s hoofd naar hem toe en drukte zijn lippen op de hare.

Nikki schrok en keek hem aan. Toen voelde ze zijn lippen op de hare en begon hevig te blozen. Ze slikte en drukte de hare dan toch op de zijne.

Toen Denail Nikki losliet slikte hij even en keek haar aan. Plotseling hoorde hij rennende voetstappen in de steeg. Hij keek om en zag dat het een paar mannen waren die hen ook achtervolgd hadden. Denail drukte nog een vluchtige kus op Nikki`s lippen. ''Ik zie je wel weer'' zei hij daarna. Hij nam zijn schaduw gedaante aan en smolt samen met de schaduw. Toen schoot hij via de muur omhoog en verdween zo. De mannen liepen naar Nikki. ''Heeft hij je pijn gedaan?'' vroegen ze bezorgd.

Nikki keek hem na en keek op toen de mannen er waren. "Euhmm nee hij deed niets hoor, hij is euhmm best aardig" zei ze snel. Ze zouden haar niet geloven maar het was zo. Hij was aardig...Ze hoorde weer gefloot en rende erheen.