Just Walking

''Ik ken haar'' zei Denail toen hij de naam Shana hoorde. Ietwat bezorgd keek Denail naar de lucht. Als die zonnestralen hier erger werden dan had hij een groot probleem. Hier was nergens schaduw. Hij kon nergens heen als de zon te fel werd.

Nikki keek hem aan. "Oh oke" zei ze rustig. Zelf had ze geen last van de stralen en had het ook niet door dat Denail er last van had. Ze zuchtte. "Stomme vloek" zei ze stil en keek zuchtend naar de grond.

''Maar je hebt er nu toch geen last van?'' vroeg Denail die Nikki weer aankeek. Teminste ze zag er nu niet echt uit als iets dodelijks dat alles vermoord. Ze zag er ook niet echt kwaad uit. Eerder stil en wat verdrietig.

Nikki keek hem aan. "Nu niet maar als ik alleen ben en iemand maakt me kwaad vermoord ik alles en als ik bij iemand ben kan die me stoppen" zei ze zacht. Ze keek hem nog even aan maar keek alweer naar de grond.

''Misschien voel je je er beter door maar ik weet wat je bedoelt'' zei Denail. ''Ik heb iets soortgelijks'' vervolgde hij en keek nogmaals naar de lucht. Daarna weer naar Nikki. Hij wist niet of ze zich er beter door zou voelen maar het was het proberen waard.

Nikki keek hem aan. "Wat dan?" vroeg ze stil. Ze keek kort naar de golevn die weer wat minder hoog waren en dan weer naar Denail. Ze was wel nieuwsgierig en misschien voelde ze haar er inderdaad beter door.

''Nou om te beginnen, mijn character change is schaduw. Ik verander er in, ik wordt de schaduw zelf. Op een dag in mijn oude dorp ging ik compleet door het lint. Ik kon mezelf niet meer in bedwang houden en heb een enorme massamoord gepleegd. Daarom moest ik hierheen verhuizen'' vertelde Denail zacht. Hij sprak niet graag over zijn verleden en al helemaal niet omdat het met moord te maken had.

Nikki keek hem aan. "Zoiets als mij dus" zei ze zacht. "Ik zal bij je blijven en als het gebeurt hou ik je tegen" zei ze zacht. Ze wist neit dat het zou gebeuren maar ze zou hem zeker tegen houden.

Denail glimlachte wat flauwtjes. ''Bedankt'' zei hij zacht. Dat had nog nooit iemand tegen hem gezegd. Misschien omdat hij mensen nooit zo dicht bij hem liet komen als Nikki en Shana. Bij Shana voelde het alsof hij haar alles kon vertellen. Maar bij Nikki voelde het nog anders. ''Ik zal jou ook helpen als jij kwaad word'' zei hij daarna.

Nikki glimlachtte. "Dat zou fijn zijn" zei ze zacht. Ze keek hem aan en zag dat er nog wat meer zonnestralen kwamen. "Kom, weg hier" zei ze rustig. Ze wenktte hem mee en liep rustig weg.

(ik maak topic )